دليل ايجاد بيماري آلزايمر به عوامل گوناگوني بستگي دارد، اين عوامل شامل تغييرات گوناگون در بافت مغز است كه معمولاً 20 سال قبل از ظهور علائم آلزايمر شروع مي شوند. اين دوره زماني بين شروع تغييرات بافت مغز تا ظهور نشانه هاي بيماري را زنجيره (continuum) مي نامند.

      در مراحل اوليه اين زنجيره علي رغم تغييرات مغز افراد قادر به انجام عادي وظايفشان هستند. اما با طولاني شدن زنجيره مغز نمي تواند آسيب هاي عصبي ايجاد شده بوسيله تغييرات مغز را جبران كند و فرد يك كاهش مختصر را در عملكرد شناختي تجربه مي كند، كه در برخي منابع فيزيولوژيكي به اين نقطه( MCI(mild cognitive impairmen گفته مي شود. با نزديك شدن به مراحل پاياني اين زنجيره آسيب و مرگ عصبي آنقدر افزايش مي يابد كه اختلالات شناختي در فرد ( از قبيل تغييرات حافظه و سردرگمي زماني و مكاني )كاملاً مشهود است. در اين نقطه پزشكان بر اساس ضوابط تعريف شده براي بيماري آلزايمر در سال 1984 تشخيص مي دهند كه فرد مبتلا به آلزايمر است (انجمن آلزايمر 2012).
ويژگي بيماري آلزايمر تجمع درون عصبي پروتئين هاي تائو (tau ) به شكل فسفوريله شده ( كه اصطلاعاً NFT ناميده مي شود ) و همچنين تجمع برون عصبي پروتئين بتا آميلوئيد مي باشد.
مغز سالم يك انسان بالغ داراي حدود 100 بيليون نرون است كه هر كدام داراي دنباله هاي شاخه دار و طويل (long, branching extensions) هستند. اين دنباله ها، نرونهاي فرد را قادر مي سازند كه يك ارتباط تخصصي را با نرون هاي ديگر داشته باشند. در اين پيوندگاه كه سيناپس ناميده مي شود اطلاعت در پالس هاي شيميايي كوچكي بوسيله يك نرون آزاد و بوسيله نرون ديگر دريافت مي شوند. مغز انسان نزديك 100 تريليون سيناپس داردكه به سيگنال ها امكان مي دهند با سرعت و به صورت مداوم در مدارهاي مغزي به حركت درآيند. كه موجب ايجاد بنيان سلولي حافظه، تفكرات، حواس، عواطف، حركات و مهارت ها مي شوند.
در بيماري آلزايمر انتقال اطلاعات از سيناپس ها شروع به اختلال مي كند، تعداد سيناپس ها كاهش پيدا مي كند و در نهايت موجب مرگ نرون ها مي گردد.
تصور مي شود تجمع بتا آميلوئيد در خارج از نرونها ارتباط سيناپسي يك نرون با نرون ديگر را مختل مي كند و در نهايت منجر به مرگ نرون مي گردد. تجمع سطوح غير طبيعي پروتئين تائو در داخل نرون نيز، انتقال مواد مغذي و مولكول هاي مهم از خارج سلول را مختل مي كند و موجبات مرگ نرون را فراهم مي كند.
ورزش مي تواند اثرات مثبتي بر فعاليت مغز بگذارد. فعاليت هاي ورزشي مي توانند اثرات تروفيك بر مغز به ويژه هيپوكامپ داشته باشند. براي مثال فعاليت ورزشي ميزان BDNF و ساير فاكتورهاي عصبي شيميايي ( آنژيوژنزي و سروتونين كه تكثير سلولي را بهبود مي بخشند) كه موجب رشد و بقاي مغز مي شوند را افزايش مي دهد.
ورزش موجب نرون زايي، افزايش بقاي نرون، افزايش مقاومت در برابر آسيب هاي مغزي، افزايش پلاستيسيتي سيناپسي، عروق زايي مغز، كاهش سكته و بهبود عملكرد شناختي مي شود ( ويدوني و همكاران 2012).
فعاليت ورزشي مي تواند مقادير پلاك هاي پيري وآميلوئيد بتا را كه نقش اساسي در گسترش آلزايمر دارند، كاهش دهد. و سطوح BDNF را كه از طريق مكانيزم هاي مختلف مي تواند موجب نرون زايي و افزايش بقاي نرون شود، تحت تاثير قرار دهد.
مكانيزم هاي مفيد ناشي از تمرينات ورزشي بر بيماران آلزايمري مي تواند بوسيله استرس رواني تحت تاثير قرار گيرد. استرس رواني موجب كاهش بيانBDNF مي شود، در حاليكه مشاهده شده است كه داروهاي ضد استرس موجب افزايش ميزان BDNF  مي شوند (ناتيون و همكاران 2011).
بتا آميلوئيد موجب افزايش( cyclooxygenase-2 ( Cox-2 مي گردد، مشاهده شده است كه Cox-2 با افزايش افت عملكرد شناختي و تحريك فاكتورهاي آپوپيك عصبي موجب تشديد آسيب هاي همراه با آلزايمر مي شود، در مقابل تروفيك فاكتورهايي مانند BDNF, NGF, CREB از مرگ سلولهاي عصبي جلوگيري مي كنند و پاسخ افزايش فعاليت عصبي در مغز بيماران آلزايمري مي شوند. از طرف ديگر از آنجايي كه ورزش رهايي تروفيك فاكتورها را افزايش و توليد بتا آميلوئيد را كاهش مي دهد به نظر مي رسد فعاليت ورزشي مي توانند در بهبود عملكرد شناختي بيماران آلزايمري تاثير فراواني داشته باشد(هايون و همكاران 2011).
تمرينات ورزشي جريان خون را در نواحي مختلف مغز به ويژه هيپوكامپ به عنوان ساختاري مهم در شكل گيري و پردازش حافظه، در نتيجه افزايش استيل كولين و تنظيم افزايشيNO، بهبود مي بخشد.
مطالعات حيواني نشان داده اند كه ارتباط مستقيمي بين عملكرد شناختي و عملكرد كولينرژيكي وجود دارد. و در واقع بيماري آلزايمر كاهش مقادير استيل كولين در پي تخريب مسيرهاي كولينرژيك است.از اين رو فعاليت ورزشي از طريق مقابله با تخريب عصبي و بهبود خون رساني به مغز نقش مهمي در آلزايمر دارد( اسچنفيلد و همكاران 2008).

بسياري از موادي كه به عنوان سوخت در طي ورزش در بدن مصرف مي‌شود، از آن چه ما قبل از تمرينات ورزشي خورده‌ايم به دست نمي‌آيد. در واقع از كربوهيدرات كه گليكوژن ناميده مي ‍ شود و چربي كه در ماهيچه‌ها، كبد و سلول‌هاي چربي ذخيره مي‌شود، به دست مي‌آيد.

هركسي مي‌داند ورزشكاران بايد براي تغذيه‌ي مناسب‌شان، برنامه‌اي دقيق از نوع مواد غذايي مصرفي و زمان مصرف وعده‌ها داشته باشند تا به اهداف تمرينات و عملكردشان برسند. ما تلاش مي‌كنيم 30 تا 60 دقيقه تمرينات را اكثر روزهاي هفته انجام دهيم. اما آيا واقعاً در آن چه قبل و بعد از ورزش‌مان مي‌خوريم نيز دقت مي‌كنيم؟ 

اگر ما برنامه‌ي غذايي سالمي را رعايت كنيم و انرژي كافي دريافت كنيم تا سطح فعاليت و تمرينات خود را حفظ كنيم، ممكن است پاسخگوي خوبي در برابر اشتهاي‌مان و ميزان انرژي مورد نيازمان  باشيم و تجربه‌مان به درستي به ما مي‌گويد كه بايد قبل و بعد از تمرينات چه خورد. قانون كلي اينجاست: پيدا كنيم چه چيز براي ما به بهترين نحو پاسخگوست و آن‌را انجام دهيم.

اين نكته به ما كمك مي‌كند تا بدانيم چگونه بدن‌مان كار مي‌كند و چه چيز نياز است تا بهترين كارايي را داشته باشد: ما بايد كالري كمتري نسبت به آن چه عادت داريم، دريافت كنيم ولي نه كمتر از نياز بدن‌مان؛ تا به بهترين نحو كار كند!

اندازه، زمان و محتوي وعده و ميان‌وعده‌ها قبل و بعد از تمرين، نقش مهمي در ميزان انرژي‌مان در طي تمرينات، چگونگي بازيافتن انرژي پس از تمرينات و چگونگي اين كه آيا آن چه خورده شده به عنوان سوخت مصرف مي‌شود يا به صورت چربي ذخيره مي‌شود، دارد.

در اين جا براي به دست آوردن نتايجي كه در ذهن ماست راهكارهايي در مورد آن چه نوشيدني و خوراكي مورد نياز ماست، آورده‌ايم: 

مايعات مورد نيازمان پيش از ورزش

با تأمين آب كافي براي بدن، تمرينات‌مان راحت‌تر و موثرتر مي‌شود. تلاش كنيم پيش از ورزش 1 تا 2 ليوان آب، يك تا دو ساعت پيش از شروع ورزش بنوشيم.

وعده‌ي مورد نيازمان پيش از ورزش

بسياري از موادي كه به عنوان سوخت در طي ورزش در بدن مصرف مي‌شود، از آن چه ما قبل از تمرينات ورزشي خورده‌ايم به دست نمي‌آيد. در واقع از كربوهيدرات كه گليكوژن ناميده مي ‍ شود و چربي كه در ماهيچه‌ها، كبد و سلول‌هاي چربي ذخيره مي‌شود، به دست مي‌آيد. اين‌ها براي تأمين سوخت 1 تا 2 ساعت تمرينات شديد كششي يا 3 تا 4 ساعت تمرينات متوسط كششي كافي است و اين به اين معناست كه اگر برنامه‌ي غذايي هميشگي‌مان تأمين كننده‌ي اين سوخت‌ها باشد، ما نيازمند خوردن چيز خاصي پيش از تمرينات ورزشي نيستيم. پس اگر خوردن پيش از ورزش، معده‌تان را سنگين مي‌كند و اگر شما ترجيح مي‌دهيد تمرينات را در صبح زود كه خوردن در آن چندان مناسب و يا مطبوع نيست انجام دهيد، احساس  نكنيد كه خوردن مهم‌ترين نكته است!

اندازه، زمان و محتوي وعده و ميان‌وعده‌ها قبل و بعد از تمرين، نقش مهمي در ميزان انرژي‌مان در طي تمرينات، چگونگي بازيافتن انرژي پس از تمرينات و چگونگي اين

كه آيا آن چه خورده شده به عنوان سوخت مصرف مي‌شود يا به صورت چربي ذخيره مي‌شود، دارد

بسياري از مردم تمرينات ورزشي زيادي پيش از خوردن دارند حتي اگر زمان زيادي از وعده‌ي قبلي آن‌ها  گذشته باشد. اين افراد بيشتر به تغييرات قند خون‌شان حساسند كه در طي 15 تا 20 دقيقه اول تمرينات افت مي‌كند. اين افت در قند خون ممكن است باعث خستگي، سرگيجه خفيف و حتي غش كردن شود. خصوصاً اگر قبلاً قند خون‌شان پايين بوده باشد.

اگر شما ديابت و يا قند خون پايين داريد بهتر است پيش از ورزش چيزي بخوريد. اگر در طي ورزش خيلي گرسنه شديد (خصوصاً اگر ميزان انرژي و تمركز شما را تحت تأثير قرارداد) و يا اگر بعد از تمرينات، عصبي شديد، حتماً سعي كنيد پيش از تمرينات چيزي بخوريد تا از بروز اين مشكلات جلوگيري كنيد.

اگر شما از آن دسته از افرادي هستيد كه ترجيح مي‌دهيد پيش از ورزش چيزي بخوريد، دو روش براي برآوردن نيازهاي‌تان وجود دارد:

1.خوردن ميان وعده‌اي كوچك پيش از تمرينات (100 تا 200 كيلو كالري)

اين ميان وعدهبايد شامل كربوهيدرات زود هضم و مقدار خيلي كمي چربي باشد و اما چند پيشنهاد:آب‌ميوه، مخلوط ميوه‌هاي مخلوط شده (اسموتي)، ميوه‌هايي با نمايه گلايسمي بالا از جمله آناناس، موز، انبهو هندوانه.

2.خوردن وعده متعادل و مغذي 1 تا 2 ساعت پيش از ورزش

اين بهترين روش براي بسياري از مردم است. در خوردن وعده بزرگ‌تر و چربي و پروتئين بيشتر، زمان بيشتري پيش از ورزش نياز داريم. سعي كنيد نيمي از انرژي تقريبي را كه در طي تمرينات ورزشي خواهيد سوزاند، دريافت كنيد. پس اگر در نظر داريد 600 كيلو كالري بسوزانيد، 300 كيلو كالري دريافت كنيد و يا كمي بيشتر. اگر تمرينات‌تان شديد است (بالاي 75 % از حداكثر ريتم  قلب‌تان)، حداقل 50 تا 60 درصد از اين انرژي از كربوهيدرات باشد تا قند خون و ميزان انرژي را در طي تمرينات ثابت نگه دارد. حاوي كمي پروتئين باشد تا از شكست ماهيچه‌ها در جهت تأمين سوخت در طي ورزش و همچنين در بازسازي پس از ورزش جلوگيري كند. و اما پيشنهادات ما:تركيب ماست و ميوه، آجيل، غلات صبحانه و شير، هوموس (تهيه شده از نخود)، تخم مرغ سفت شده، پنير خامه‌اي و سبزيجات، شير خصوصاً شير كاكائو.

اگر شما ديابت و يا قند خون پايين داريد بهتر است پيش از ورزش چيزي بخوريد. اگر در طي ورزش خيلي گرسنه شديد (خصوصاً اگر ميزان انرژي و تمركز شما را تحت تأثير قرارداد) و يا اگر بعد از تمرينات، عصبي شديد، حتماً سعي كنيد پيش از تمرينات چيزي بخوريد تا از بروز اين مشكلات جلوگيري كنيد

به عنوان كسي كه تمرينات منظم ورزشي داريد، شما انعطاف زيادي براي زمان برنامه غذايي‌تان و انتخاب غذاها داريد. مهم‌ترين نكته شناختن بدن‌تان و چگونگي پاسخ آن به تمرينات است كه در اين صورت مي‌توانيد آن چه براي بهترين عملكردش نياز دارد در اختيارش بگذاريد. خوردن مواد غذايي صحيح در زمان مناسب پس از ورزش باعث حفظ انرژي در سطح بالا، حفظ سطح بالاي تمرينات ورزشي و حفظ مرحله سوخت چربي در بدن مي‌شود.

ترجمه: راحله باباپور

نخستين بازي المپيك در حدود 776 سال قبل از ميلاد مسيح در يونان برگزار شد. دانسته‌هاي ما از رفتارهاي ورزشكاران در آن دوره نشان از آن دارد كه آنان براي تأمين نيازهاي تغذيه‌اي و تلاش در افزايش توان ورزشي خود، مواد غذايي خاصي نظير برخي انواع قارچ‌ها و يا دانه كنجد مصرف مي‌كرده‌اند. اگرچه نخستين دوره المپيك مدرن و معاصر در سال 1896 برگزار شد، اما تا سال1922 اغلب رفتارها بر اساس باورهايي نه چندان علمي بود و بيشتر نشات گرفته از تجارب شخصي و ايده‌هاي افراطي برخي افراد بود. بي‌شك هورمون‌ها از مهم‌ترين تركيباتي هستند كه در طول تاريخ مصرف و يا تحريك ترشح آن در بدن، در كانون توجه ورزشكاران بوده است. بر اساس شواهد موجود، گلادياتورهاي رومي در شب قبل از رزم تن به تن خود، بيضه گاو نر را مصرف مي‌كرده‌اند.

در بين هورمون‌ها تستوسترون يا هورمون جنسي مردانه به عنوان يك هورمون موثر در افزايش توده عضلاني سال‌ها است كه مورد توجه ورزشكاران مي‌باشد. با توجه به ممنوعيت مصرف هورمون‌ها به طور مستقيم، در طول سال‌هاي اخير ورزشكاران و شركت‌هاي توليد كننده داروهاي ورزشي، تلاش مي‌كنند تا به كمك ساير تركيبات، به ويژه تركيبات تغذيه‌اي و مكمل‌هاي كارافزا، سطح هورمون‌ها را در بدن براي افزايش كارايي و يا برخورداري از اثرات مثبت برخي از هورمون‌ها بر تركيب بدن، تحت تأثير قرار دهند.هورمون‌هاي آنابوليك مهم‌ترين هورمون‌هايي هستند كه تغييرات آن در ورزشكاران مورد نظر مي‌باشد. در سال 1988 دونده سرعت آمريكايي «بن جانسون» مدال طلاي خود را به دليل مصرف استروئيدهاي آنابوليك از دست داد و براي مدتي از حضور در ميادين ورزشي منع شد.

هورمون‌هاي آنابوليك

انسولين، هورمون رشد، تستوسترون و عامل رشد شبه انسولين – 1 (IGF-1) را به عنوان هورمون‌هاي آنابوليك مي‌شناسند. در مورد اثرات دريافت مواد غذايي و به ويژه كربوهيدرات و پروتئين بر تحريك ترشح انسولين بسيار سخن گفته‌ايم و در واقع اين دو تركيب اصلي‌ترين محركين ترشح انسولين در بدن محسوب مي‌شوند؛ لذا تلاش مي‌كنيم تا دانسته‌هاي خود را در مورد سه هورمون ديگر و عوامل محرك آن‌ها افزايش دهيم.

عامل رشد شبه انسولين-1

IGF-1 به طور طبيعي توسط كبد و به عنوان يك هورمون موثر بر رشد ترشح مي‌شود. افزايش حجم توده عضلاني (هيپرتروفي) تحت سه فرآيند فيزيولوژيك در بدن انجام مي‌شود و قابل توجه آن كه IGF-1 محرك مناسبي براي هر سه فرآيند فوق مي‌باشد. بر اين اساس به نظر مي‌رسد افزايش IGF-1‌ مي‌تواند به افزايش حجم توده عضلاني منجر گردد. به همين دليل مطالعاتي متعدد به بررسي تأثير عوامل تغذيه‌اي و مكمل‌ها بر اين هورمون پرداخته‌اند. اگرچه در آغاز دو مطالعه نامناسب كه بر روي تعداد اندكي از ورزشكاران انجام شده بود، گزارش كردند كه پس از دريافت كلستروم (آغوز) شير گاو، غلظت اين هورمون در بدن ورزشكاران افزايش نشان داده است، اما در بهترين مطالعه‌اي كه به بررسي اثرات دريافت كلستروم بر IGF-1 انجام شده است، هيچ تأثيري از اين مكمل بر هورمون فوق مشاهده نشد. بر اين اساس به نظر مي‌رسد هنوز هيچ ماده غذايي و يا مكملي در دسترس نيست كه محرك ترشح هورمون IGF-1 باشد.

هورمون رشد

هورمون رشد از فعال‌ترين هورمون‌هاي بدن بوده و در افزايش فعاليت‌هاي آنابوليك و تشكيل توده عضلاني موثر است و بر اساس شواهد موجود مي‌تواند در كاهش توده چربي نيز تأثيرگذار باشد. مهم‌ترين تركيبي كه در حال حاضر به عنوان محرك هورمون رشد ترويج مي‌شود، آمينواسيدي به نام آرژينين است.در حال حاضر دانسته‌هاي ما در مورد تأثير اين آمينواسيد بر تحريك ترشح هورمون رشد هنوز مبهم است. البته در چند مطالعه كه بر روي ورزشكاران انجام شده، افزايش هورمون رشد پس از مصرف مكمل آرژينين (به ميزان روزانه چند گرم و تحت نظر پزشك) گزارش شده است.

به نظر مي‌رسد هنوز هيچ ماده غذايي و يا مكملي در دسترس نيست كه محرك ترشح هورمون IGF-1 باشد

بر اساس يافته‌هاي برخي ديگر از مطالعات نيز تركيب كردن آرژينين با برخي ديگر از تركيبات و آمينواسيدها مي‌تواند موجب افزايش قدرت تحريك آرژينين بر هورمون رشد شود. البته هيچ يك از اين مطالعات از نظر ساختار مطالعاتي مورد تاييد نبوده و نمي‌توانند گوياي تأثير مستقيم و قابل توجه اين آمينواسيدها بر غلظت هورمون رشد باشند. علاوه بر آن، تعداد زيادي از مطالعات نيز پس از تجويز و مصرف آرژينين، تأثيري از آن بر غلظت هورمون رشد گزارش نكرده‌اند. به همين دليل و با توجه به همين مستندات است كه محققين طب ورزشي معتقدند هنوز اطلاعات كافي و مستندي در مورد تأثير آمينواسيدها بر غلظت هورمون رشد در ورزشكاران در دسترس نيست.

هورمون تستوسترون

تستوسترون نخستين بار در سال 1935 به طور مصنوعي ساخته شد و از حدود سال 1940 بود كه مصرف آن در ورزشكاران رواج يافت. طي دهه 50 و 60 ميلادي بود كه رواج مصرف آمفتامين‌ها و تستوسترون و اثرات منفي فراوان آن‌ها، موجب نگراني جوامع ورزشي شده و نهادهاي تصميم‌گيرنده را به واكنش واداشت. بر اين اساس بود كه كميته بين‌المللي المپيك در آغاز دهه 60 مصرف آن را ممنوع اعلام كرده و آزمايشات دوپينگ از سال 1968 ميلادي در المپيك انجام شد.

پروهورمون‌ها و تستوسترون

پروهورمون‌ها تركيباتي مشتق شده از گياهان هستند كه به اين نام كلي شناخته مي‌شوند. اين تركيبات شامل دي‌هيدرواپي‌اندروسترون، اندرواستنديون و تركيبات مشابهي هستند كه تصور بر آن است مي‌توانند توليد هورمون تستوسترون را تحريك كنند. اگرچه برخي از اين تركيبات موجب افزايش غلظت هورمون تستوسترون مي‌شوند، اما تاكنون تأثير مثبتي از اين تركيبات بر سنتز پروتئين و افزايش توده بدون چربي بدن گزارش نشده است. امروزه عصاره‌هاي گياهي نظير گاما اريزانول(Gama-Oryzanol)، تريبولوس و Yohimbine به بازار عرضه مي‌شوند كه گمان بر آن است اين تركيبات مي‌توانند محرك هورمون تستوسترون باشند. مطالعات در مورد گاما اريزانول، هيچ تأثيري از اين تركيب بر عملكرد و غلظت تستوسترون، انسولين و هورمون رشد گزارش نكرده است. در حال حاضر هنوز مطالعات در مورد پروهورمون‌ها در حال اجرا بوده و هنوز براي تاييد اثربخشي آن‌ها نيازمند تحقيقات بيشتر هستيم.

تريبولوس

اين تركيب امروزه از معروف‌ترين و رايج‌ترين تركيبات پروهورمون است. تريبولوس از يك گياه گرفته شده و در طب سنتي هندوستان مصرف مي‌شده است. تصور بر آن است كه اين تركيب مي‌تواند موجب افزايش سطح هورمون تستوسترون شود. بر همين اساس به تريبولوس نام «تستوسترون گياهي» مي‌دهند. البته مطالعات موجود هيچ تأثيري از دريافت تريبولوس بر غلظت هورمون تستوسترون در خون نشان نمي‌دهند.

انسولين موجب بازسازي گليكوژن در عضلات مي‌شود و در متابوليسم تركيبات مهمي نظير آمينواسيدها و كراتين نقش ضروري دارد، اما اين نكته كه دريافت مقادير زياده از حد آن مي‌تواند مرگبار باشد، بر هيچ كس پوشيده نيست

بر همين اساس اثربخشي اين تركيب در هاله‌اي از ابهام بوده و به نظر نمي‌رسد بر هورمون‌هاي بدن و به ويژه تستوسترون موثر باشد، اما در مورد اين تركيب دو اصل نگران كننده وجود دارد. نخست آنكه اگرچه اين تركيب توسط نهادهاي نظارتي ممنوع نبوده و دوپينگ محسوب نمي‌شود، اما بررسي‌ها نشان مي‌دهند برخي از محصولات آن به تركيبات ممنوعه آلوده مي‌باشند. از طرف ديگرشواهد نشان مي‌دهند ميزاني از تريبولوس كه در بين ورزشكاران در حال مصرف است، بسيار بيشتر از ميزاني است كه براي مصرف توسط شركت‌هاي توليدكننده و بر روي برچسب محصولات ذكر مي‌شوند. به همين دليل تا كسب اطلاعات بيشتر، مصرف تريبولوس به عنوان يك محرك هورمون تستوسترون قابل توصيه نمي‌باشد. از ديگر تركيباتي كه به عنوان افزايش دهنده‌هاي هورمون تستوسترون از آن‌ها ياد مي‌شود مي‌توان به ZMA اشاره داشت. البته اين مكمل هنوز تحت بررسي است و خيلي زود است تا بتوان در مورد آن تصميم‌گيري كرد.

ديگر تركيبات موثر بر هورمون‌ها

تركيبات گياهي و اثر بر استروژن

فيتونوترينت‌ها از تركيبات شيميايي هستند كه در گياهان يافت شده و داراي برخي اثرات خاص بر سلامت هستند. در بين اينتركيبات، ايزوفلاون‌هايي نظير جنيستئين كه در سويا و فرآورده‌هاي آن و برخي ديگر از حبوبات يافت مي‌شوند، داراي اثراتي مشابه با هورمون استروژن بوده و مي‌توانند از شدت علائم ناشي از كمبود اين هورمون جنسي زنانه پس از يائسگي (نظير از دست دادن توده استخواني و علائمي نظير گُرگرفتگي) بكاهند.علاوه بر اين تصور بر اين است كه ممكن است دريافت اين تركيبات با ميزان استروژن توليدي بدن تداخل نموده و موجب كاهش احتمال خطر ابتلا به سرطان سينه شود. البته براي استفاده از مزاياي آن بر ابتلاي به سرطان سينه بهتر است نخست با پزشك متخصص مشورت كنيد.

اسيدهاي چرب امگا-3

اين تركيبات مغذي به صورت مكمل‌هاي بدون نياز به نسخه در داروخانه‌ها عرضه مي‌شوند و البته به سادگي مي‌توان اين تركيبات را از طريق منابع غذايي آن‌ها شامل انواع ماهي به ويژه ماهي‌هاي آب‌هاي سرد نظير سالمون، هرينگ و ساردين و نيز برخي تركيبات گياهي به ويژه روغن بذر كتان و گردو تأمين كرد. اين اسيدهاي چرب داراي اثرات مفيدي بر كاهش دردناكي عضلات پس از ورزش هستند. البته عليرغم اين مزايا، در بررسي‌هاي علمي هيچ تأثير مثبتي از دريافت مكمل اسيدهاي چرب امگا-3 بر توان استقامتي افراد مشاهده نشده است.

نتيجه گيري

امروزه گزارشاتي در مورد مصرف هورمون‌ها در ورزشكاران به مقاصد گوناگون موجود است. به عنوان مثال برخي افراد به خيال آنكه انسولين مهم‌ترين هورمون آنابوليكي بدن بوده و بر اين اساس افزايش آن مي‌تواند موجب افزايش توان آنابوليكي بدن آنان شود، به مصرف انسولين به صورت تزريقي مبادرت مي‌كنند. اين رفتار غلط مي‌تواند يك نگراني و دغدغه‌اي اساسي براي سلامتي آنان باشد. انسولين موجب بازسازي گليكوژن در عضلات مي‌شود و در متابوليسم تركيبات مهمي نظير آمينواسيدها و كراتين نقش ضروري دارد، اما اين نكته كه دريافت مقادير زياده از حد آن مي‌تواند مرگبار باشد، بر هيچ كس پوشيده نيست.

با افزايش تحريك ترشح هورمون تستوسترون، سلول‌هاي مسئول ساخت و ترشح اين هورمون مهم در بدن فرسوده شده و زودتر از زمان تعيين شده از بين مي‌روند

حتي دريافت انسولين در مقادير كم و در طولاني مدت نيز مي‌تواند اثرات منفي بسياري بر متابوليسم بدن داشته و سلامتي فرد را تهديد كند. فراموش نكنيد كه اگر روزي فرآورده‌اي يافت شود كه بتواند محرك ترشح هورمون‌ها در بدن باشد، مصرف آن مي‌تواند مخاطره آفرين باشد. به عنوان مثال با افزايش تحريك ترشح هورمون تستوسترون، سلول‌هاي مسئول ساخت و ترشح اين هورمون مهم در بدن فرسوده شده و زودتر از زمان تعيين شده از بين مي‌روند. در چنين شرايطي است كه سلامتي بدن فرد دچار چالشي اساسي شده و به خطر مي‌افتد و ممكن است ديگر بدن قادر به ترشح هورمون در سطح طبيعي نيز نباشد.

به ياد داشته باشيد براي موفقيت در يك رشته ورزشي بايد از نظر ژنتيكي مستعد بوده و با استفاده از تمرينات هدفمند، توان عضلات خود را افزايش دهيد. سپس با يك برنامه غذايي متعادل نيازهاي غذايي خود را تأمين كنيد و در صورت نياز (و با مشورت با يك متخصص تغذيه يا طب ورزشي) به مصرف مكمل مبادرت كنيد.

بخش تغذيه و آشپزي تبيان